آشفته ام

جای خالی کامبیز تو خونه اش  

تحملش غیر ممکنه

هر شب هر شب چشمای خیس و بغض فرو خرده ایی که اگه

 بشکنه به اندازه روز اول رفتنش آشفته ام میکنه  

ای خدایا بهترین یادگاری

 بود که برای خانواده ام گذاشته بودی پس چرا 

پس چرا از ما دریغ اش کردی  

خدایا چرا آغوش بی منت پدر رو از رها گرفتی