مادر پیر

مادر پیر مرا زیبا گفت ...گفت طاووس مشو که به عیبت خیزند...

گر شوی شعله شمع زیر پایت ریزند....

گفت پروانه نشو که به سرگردانی لای انگشت کتاب سالها میمانی...

نه زمین باش نه خاک که تو را خوار کنند...وانگهی ذهن تو را پر ز مردار کنند


....آسمان باش که خلق به نگاهت بخرند و ز پی دیدن تو سر به بالا ببرند.....