تنــهام تیــام

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز.

تنــهام تیــام

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز.

ﺑـﻌـــﺪ ﺗـــﻮ ﺩﻝ ﻧﺴﭙﺎﺭﻡ ﺑـــﻪ ﻧـﮕــﺎﻩ ﺩﮔـــﺮﯼ

ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸــﻢ ﻫﻤﻪ ﺑـــﺎﺯ ﻣـــﺮﺍ ﻣﯽ ﻧـﮕــﺮﯼ
ﺍﯼ ﮐــﻪ ﺍﺯ ﺣــﺎﻝ ﺩﻝ ﺳــﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﯽ ﺧﺒﺮﻯ
ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ ﺳــﺮ ﺭﺍﻩ ﺗــﻮ ﺑــــﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺳﻼﻡ
ﻭﺗـــﻮ ﺑﯽ ﻋــﺎﻃﻔﻪ ﺑـﺎﻧــﻮ، ﺯ ﺑـﺮﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﮔــﺮﻣﺘﺮﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺧــﺪﺍ ﻣﯽ ﺁﯾــــﻢ
ﮐــﺎﺵ ﻣﯽ ﺷــﺪ ﮐــﻪ ﻣـﺮﺍ ﺗﺎ ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺒﺮﯼ
ﮔــﺮﭼــﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺩﻝ ﺳﻨﮕﯽ ﺗـﻮ
ﻧـــﺎﻟــﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﻣــﺎ ﻫﯿﭻ ﻧـﮑـــﺮﺩﻩ ﺍﺛــﺮﯼ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻏـــﺮﻕ ﺩﺭﺍﻓﮑﺎﺭﺧــﻮﺩﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ
ﺑـــﻪ ﻫــﻮﺍﺧـــﻮﺍﻩ ﻗــﺪﯾﻤﯿﺖ ﻧــﺪﺍﺭﯼ ﻧـﻈــﺮﯼ
ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺯﺗﺸﻮﯾﺶ ﺩﻟـــﻢ ﺁﮔـــﺎﻫﻨﺪ
ﺗـــﻮ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﮐـــﻪ ﻫﻨﻮﺯﺳﺖ ﺯﻣــﻦ ﺑﯽ ﺧﺒﺮﯼ
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﺪﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﺑـﻌـــﺪ ﺗـــﻮ ﺩﻝ ﻧﺴﭙﺎﺭﻡ ﺑـــﻪ ﻧـﮕــﺎﻩ ﺩﮔـــﺮﯼ