تنــهام تیــام

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز.

تنــهام تیــام

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز.

ای کوه ...

ای کوه ...
ای سراپا همه پند
از تو این تجربه آموخته ام
نلرزد تنم از غرش ارابه سنگین زمان
و هراسی ندهم راه به دل از طوفان
کاه بودن ننگ است
کوه می باید بود.
کوه می باید بود.


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد