بغض های نفسگیرِ

باز هم یک روز بی تــــو بودن، دارد آغاز میشود و من...

سخت سردرگم و پریشان این بغض های نفسگیرِ پاییزم...

و چه رنجی تلختر از بی تــــــو بودنم؟

نفس بده تا تو را صدا بزنم...

انتهای جاده

وقتی به اوج تلخی ها میرسم و کم می آورم باز هم انتهای جاده تو نشسته ای...

لحظه هایِ تنهایی

سکوت می کنم ، پا به پایِ صبوریت
حالا ، جانِ تو و جانِ این همه صبوریت 

چشم بر هم بگذار
به حرمتِ همین لحظه هایِ تنهایی
قول می دهم وقتی بیدار شدی
بویِ بابونه و باران چنان مستت کند
که تمامِ غمهایِ دنیا
از دلِ کوچکت کوچ کنند به دشتِ نا کجا
بعد تو می مانی و جعبۀ مداد رنگی هایت
شوقِ کودکی ، تاب بازی ، قهقهه از تهِ دل
پرواز رویِ بالِ پروانه
حالا دمی ، فقط دمی
چشم بر هم بگذار
سپیده سر می زند بانو

بی مثال

بی مثال یعنی تو  و جز تو راهی به تو نیست برای من

گهر